برخی والدین معتقدند در کودکی با روش تربیتی سرشار از تنبیه روحی و جسمی بزرگ شده‌اند و الان هم کوچکترین مشکل و ناراحتی ندارند و تمام موفقیت های خود را مرهون تنبیهات کودکی می‌دانند و می‌خواهند با همین روش فرزندان خود را بزرگ کنند.
برای راستی آزمایی این باور کافی است نگاهی به جامعه امروز ایران بیندازیم. جامعه ای که در آن اخلاق رو به اضمحلال است.
وقتی نگاه عمقی به بسیاری از خانواده ها می اندازیم، متوجه می شویم آدم بی مساله نداریم. این همه دعوا و عصبانیت در جامعه امروز ما نشانه تاثیر همین روش اشتباه تربیتی است. تنبیه شدن!
در رانندگی میزان خشونت و تصادفات ما بالاست. همیشه دعوا داریم و مدام به هم پرخاش می کنیم. در یک تصادف چه حق با ما باشد و چه با طرف مقابل دعوا می‌کنیم. چرا باید حتما در خیابان افسر راهنمایی رانندگی باشد تا قوانین را رعایت کنیم؟ چرا برای فرهنگ سازی باید جریمه های سنگین در نظر گرفته شود؟ چرا باید همیشه از کسی/چیزی بترسیم تا قانون را اجرا کنیم…
اینها نتایج همان روش تربیتی نادرست نسل قبل است. به فکر نسل بعد باشیم. کودکان امروز، مردمان جامعه‌ی فردا هستند.
با فرزندم در آینده روش های تربیتی بازدارنده ای را در قالب درس‌های کوتاه به عنوان روش‌های جایگزین تنبیه به والدین پیشنهاد می‌کند. برای داشتن آینده‌ای بهتر با ما همراه باشید.
